Lume

Contemplo á miña terra con tristeza
Lembro ás verdes fragas da felicidade.
Os esquíos que percorreran ás árbores con tristeza
Os soños baleiros de un serán de verán.

E mentres, ti choras bágoas de vento
Que non apagan á miña melancolía
Os paxaros cambiaron de fogar
E tí, só escoitas o meu lamento.

O vento berra que non é xusto,
A auga fala co lume inquieto,
Pero o lume non puido ascoita-la auga
E a terra non puido liberarse.

Soño cas montañas verdes,
Sobre os mares azuis e puros.
Sen os malvados seres humáns
Que non podian facer máis dano.